Thema: 'S En fom Lied (Eisehäuser Mundart)

Video des Gottesdienstes auf dem Youtube Channel (Kapelle Niedereisenhausen) HIER

Eph. 1, 9-12 (3-14)

Lobpreis Gottes für die Erlösung durch Christus

3 Gelobt sei Gott, der Vater unseres Herrn Jesus Christus, der uns gesegnet hat mit allem geistlichen Segen im Himmel durch Christus.

4 Denn in ihm hat er uns erwählt, ehe der Welt Grund gelegt war, dass wir heilig und untadelig vor ihm sein sollten in der Liebe;

5 er hat uns dazu vorherbestimmt, seine Kinder zu sein durch Jesus Christus nach dem Wohlgefallen seines Willens,

6 zum Lob seiner herrlichen Gnade, mit der er uns begnadet hat in dem Geliebten.

7 In ihm haben wir die Erlösung durch sein Blut, die Vergebung der Sünden, nach dem Reichtum seiner Gnade,

8 die er uns reichlich hat widerfahren lassen in aller Weisheit und Klugheit.

9 Gott hat uns wissen lassen das Geheimnis seines Willens nach seinem Ratschluss, den er zuvor in Christus gefasst hatte,

10 um die Fülle der Zeiten heraufzuführen, auf dass alles zusammengefasst würde in Christus, was im Himmel und auf Erden ist, durch ihn.

11 In ihm sind wir auch zu Erben eingesetzt worden, die wir dazu vorherbestimmt sind nach dem Vorsatz dessen, der alles wirkt, nach dem Ratschluss seines Willens,

12 damit wir zum Lob seiner Herrlichkeit leben, die wir zuvor auf Christus gehofft haben.

13 In ihm seid auch ihr, die ihr das Wort der Wahrheit gehört habt, nämlich das Evangelium von eurer Rettung – in ihm seid auch ihr, als ihr gläubig wurdet, versiegelt worden mit dem Heiligen Geist, der verheißen ist,

14 welcher ist das Unterpfand unsres Erbes, zu unsrer Erlösung, dass wir sein Eigentum würden zum Lob seiner Herrlichkeit.

 

Friere sei mit eus alle. Amen

Thema: Das End vom Lied und die Moral von der Geschichte

1.      Einleitung

'S En fom lied. Wos is 'S En fom lied? Wos is dos, was bei En letzlich of eus zowkimmt?

Wos is 'S En fom Lied? Wos häßt dos eiyendlich?

Bei froieren Lierern gob es immer om En e Zesomefassung vo dem, wos de Moral vo dem Lied sei sollt. Do wurr da imer nochemo of des richtiche Verhale, worof m ofbasse misst oder wos ze beochte sey - verzohlt.

'S En fom Lied is allso dos, wos letztlich, allso zowm Schluss als Ermahnung ofgezohlt wur.

'S En fom Lied – besonnersch bei Geschichte is allso ge kuze Zesommefassung.

Äch i der Biwel komme su Zesomefassunge fehr.

Bei de Gleichnisse jesu hummer dos häufich.

Bei der Arwende im Weyberg (Mt 20, 1-16) isses de Antword of de Miwin derjeniche, die vo ofang o morjens bis owens geärbt hu. Dei win mi, wey obgeschwast wor. Un 'S En fom Lied is: Su wen de uschte de lätzte sei und de lätzte de uschte.

Do is 'S En fom Lied also, dess de Wält anerscht bezohlt wey dos bei Gott ist.

Oder vom Raiche un em Himmelsreich (de raiche Jüngling)

Wos miss äich down, im i Himmel ze komme, fred der. Alles hirre gemocht. De Gesetz igehalte, un immer bei de mensche. He soll awer alles verkäfe un de Orme gäwwe. Kanne nit. 'S En fom Lied: Efacher isses des a Kamel durch e Noleloch kimt, als en Raiche i de Himel.

Oder dos En vo der Geschichte zow Generation: (Mt 11, 15-17): wer Uhrn het, hurr zow. Mt wem soll äich – sprecht Jesus vergleiche . Viileicht su: Ihr seid den kin gleich, dei om Merd (also i der Öffentlichkeit) setze: Mir hu äch mit der fröliche Lierer gespielt, aber gedanzt het ihr nit. Mir hut Klachelierer gesunge und ihr het nit geheult.

'S En fom Lied is – des ihr ach nit im de ander kimmert, sonner nur o ach denkt. (Dos fin aich eijentlich haure es wichtichste, wos ma der Kirche sa miss).

2.      Prerichttext

Äch im  Prerichttext vo haure gits im de Froche: Wos is 'S En fom Lied?

Der Perichttext stit im Epheser-Braib. Do im uschte Kapitel, Verse 3-12.

Uscht emo e knappe Zesomefassung vo V 3-8:

Mir sei i Christus erwohlt, sei Kin ze sei, i der gnare, die eus i Christus geschenkt is. Mir hu Erlösung, Vergärwung i seier Gnade.

V 9: Gott het eus wisse lesse dos gehemnis, was he will no seim Rotschluss, den he in Christus gemoicht het.

V 10: im de Fülle vo allem und aller zeit herbei ze rufe, demet alles zesomekimmt i Christus, was im Himmel un of de Äre is, vo im.

V 11: Vo im sei mir äch zow Erwe gewonn, bestimt vo seim Versatz, no seim Rotschluss vo seim Win,

V 12. demet mir zom Lob sejer Herrlichkät lerwe, dei mir of Christis gehofft hu.

Beim Bräib o de Epheser miss ma eh dovo ausgih, des der nit vo Paulus is, sonnern vo am spirrere Schreiwer.

Im ganze Bräib git nur im e Froche: Wos is 'S En fom Lied, wann ma i Christus erwolt is. Es git im Braib ims Lärwe met der Gnade i Christus.

Wos sei mir? Weiy sei mir? Wozow sei mir? Un: wos is 'S En fom Lied, wan ma i Christus erwohlt is. Dobei is fehr den Schrewer besonnersch, des mir nit me no dem Lied vo der Wält lärwe sonnern vom En fom Lied, wos Gott i Christus fehr eus gespielt het. Wos is dos fehr Lied, dos su anerscht is, weiy dos Lied vo der welt?

Im Braib is dos efach beschriwwe: 'S En fom Lied i der Wält is der Duut, der kost nits lärwe. Der kost des Offstiih vom Duut. Der Schreiwer vom Epheser- Braib führt dos ziemlich brät aus: Ihr seid duut gewärst, weil ihr ach het ofs Lärwe no der Wält verlesse het. Un do is 'S En fom Lied ewe des es nit su wird, wey ma es gern het. Do gewinn de anner. Do miss ma sei racht ver Gericht erkempfe und do miss ma sich met Sache rimschlo, dey em su wichtig sey, wey en Peckel om Ärsch. Dos is 'S En fom Lied hey i der Wält.

3.      Beruffe i Christus

Wos bedeut dos En fom Lied awer, wan ma i Chistus zur Fülle der Zeite geruffe und beruffe es.

Geruffe sei mir zowm erwohlte Lärwe als Kin vo Gott. Dos bedeut naut annersch als des mir nit durch de Wält, vo der äjene Kenn oder Gäld oder awe vo eus selwer geruffe, beruffe sei, sonnern i de Gnarre Gottes üwer alle Zeire weg.

Dos En fom Lied i Christus is ewe nit 'S En der Welt oder vom Lärwe, sonnern genau des Gejedäl: 'S En fom Lied bei Christus is ewe nit den Moral vo der Wält. Es is viilmi nit der Dut, sonnern des Ofstiih zom Lärwe.

Alles wos mir wesse, is ewe nuhr dos. I Christus sei mir geruffen und beruffe zom Lärwe. Geruffe, beruffe zom Lärwe.

Geruffe, weil ellee nit mir kin, sonnern ellee dos wos Gott eus git i seier gnare. Geruffe wey a Kind vo seier Motter oder Votter, su sei mir äch geruffe zur Fülle aller Zeit zom Lärwe.

Beruffe sei mir – dos will der Schreiwer vom Epheser-Braib eus sa - Beruffe sei mir i de Heiligkeit i dem und dem nächste Lärwe. V. 12: Zem Lob seier Herrlichkät sei  mir beruffe, i allem wos mir dow un sei.

Un imer misse mir eus versa, des mir ke En fom Lied hu, wey es de Wält het. 'S En fom Lied bei Christus is, däs mir geruffe sei zom Lärwe, äch ewer den Dutt naus. Und des mir beruffe sei, su dos Lärwe ze larwe als ob mir dai Herrlichkät und die Fülle schu jetzt hu, weil mirsch hu.

'S En fom Lied, 'S En vom Glläwe is also nit e Moral, en schlawe Satz oder wos ma alles nit derf. 'S En vom Lärwe is des mir Ofstiih zom Lärwe. Paulus het dos e mo efach su gesäht: Wer i Christus is, is wos naues. Der Duut is nit meh 'S End fom Lied, sonner der Ofang vo allem, vo aller Zeit i seier Herrlichkät.

4.      Haure

Un wos mache mir haure demet, wan mir dos eijentlich wisse misse? Wos meicht des Kirche demet, den Pärnern, dei aner Christe?

Manchmol het ma dos Gefuijl, des eu Kirche sich nuhr noch im sich sälwer dreeht un sich gor ke gedange me o dos, wos mir eigentlich se sa beoftrogt sei. Äich hu jo en richtige Beruf, Pärner mach äich nur da, wann es nierich es, wos ze rejeln git, wo mei Cheffs jornlang es hu schleife lesse. Wans da nit me git, Besher sei äich imer geruffe won, was se rejeln.

Maist is de ärbt efach, weil der Saustall meistens nur efach ausgemiest wen miss. Wan ma gläbt, des de Kirche nit su viel Schweis un Miest produziert, des ma sich oos ausramme mache miss. Un wos vern Miest sich de Verwaldung oder de Wichtiche sich ifan lesse, dos is sch usu des es zom Himmel stinkt. Weil mir jo om En fom Lied nit goldne Ajer läge, sonnersch viel Mist mache, isse also mei Ärbt, de – sagen wir es hochdeutsch: gröberen Arbeiten ausführen.

Dos schlimme is – des de Wält häufig schnäl vergesse het, wos gestern wor und alles wirrer vo von ofengt.

Wann das En fom Lied, dem kirchelied oder vo den ach su fromme Geschwester sich mo wirrer of 'S En fom Lied i Christus berufft, statt bei Gäld, Pfarrstellenbemessungen, Ökobilanze oder sonstiche naue Sau, dei durch jedes Kirchedorf getriwwe wenn miss, dos wäs nu Gott allee.

Eu Ofgauwe is awer sich klor und mit viil Herzbloid (im allee oder äch wan man e naues het, wey beim Schwotz) dem Mist der Wält schlicht ze wirrerstiih.

Dos is, wos haure ze preriche und ze sa is: 'S End fom Lied is – wann ma nur no der Wält gugt – fehr eus, un äch fehr de Kirche en Hef Miist.

Nur – NUR! Wann mir es lärn, 'S En fom Lied i Christus ze singe und ze sa, win mir dos äch erforn was letztlich euer aller Gläwe und Korhät is:

Allee i Christus is 'S En fom Lied des Offstiih vom Duut.

 

Amen.

Herr, geb Kraft dein Lied vom Offstiih se singe und schenk mie dei den Miist aus dem Lärwe un der Kirche nausschaffe. Amen

 

 

 

 

Kutze Zesomefassung vo V 3-8:

V 3-8 Mir sei i Christus erwohlt, sei Kin ze sei, i der gnare, die eus i Christus geschenkt is. Mir hu Erlösung, Vergärwung i seier Gnade.

 

V 9: Gott het eus wisse lesse dos gehemnis, was he will no seim Rotschluss, den er in Christus gemocht het.

V 10: im de Fülle vo allem und aller zeit herbei ze rufe, demet alles zesomekimmt i Christus, was im Himmel un of de Äre is, vo im.

V 11: Vo im sei mir äch zow Erwe gewonn, bestimt vo seim Versatz, no seim Rotschluss vo seim Win,

V 12. demet mir zom Lob sejer Herrlichkät lerwe, dei mir of Christis gehofft hu.